Waar staat het woord ‘post-supersessionist’ voor?

In het Engels worden doorgaans twee termen gebruikt voor ‘vervangingstheologie’: ‘replacement theology’ en ‘supersessionism’. Het Engelse woord supersessionism is afgeleid van het Latijns woord ‘supersedere’ wat letterlijk ‘zitten op’ betekent maar ook de betekenis ‘superieur zijn aan’ kan hebben. Supersessionism drukt de gedachte uit dat de kerk op de plaats van Israël is gaan zitten en zich superieur acht aan Israël. De vervangingsgedachte dus. In de meer wetenschappelijke Engelstalige theologie is supersessionism doorgaans de gangbare term voor vervangingstheologie.

In de literatuur kom je ook vaak de term ‘nonsupersessionism’ tegen,wat dan staat voor een theologische benadering die de vervangingsgedachte verwerpt als zijnde in strijd met de Schriftgegevens.

De term ‘post-supersessionsm’ staat voor een theologische benadering die het vervangingsdenken niet alleen afwijst maar actief streeft naar de ontwikkeling van een vernieuwde christelijke theologie die zich werkelijk heeft weten te ontdoen van het klassieke vervangingsdenken. Het vervangingsdenken voorbij dus. Deze theologische benadering is nog maar van recente datum en staat in zekere zin nog in de kinderschoenen. Zie op deze site in dit verband ook de twee artikelen ‘De God van Israël en de Christelijke Theologie’ naar aanleiding van het gelijknamige boek van Kendall Soulen.

Omdat er geen goed Nederlandstalig equivalent voorhanden is voor de begrippen ‘post-supersessionism’ en ‘post-supersessionist theologie’ stellen wij voor om in Nederlandstalige publicaties deze termen te hanteren.

Een informatieve beknopte beschrijving van het begrip ‘supersessionism’ door R. Kendall Soulen is te vinden in ‘A Dictionary of Jewish-Christian Relations, Cambridge University Press, 2005, pag. 413-414.

In verband met de term ‘post-supersessionist’ schrijft Kendall Soulen (in 2005) daar het volgende: “Onlangs hebben Noord-Atlantische christenen het initiatief genomen om te zoeken naar wegen om het christelijk geloof in post-supersessionist vormen uit te dragen; de levensvatbaarheid op lange termijn van hun inspanningen zal deels afhangen van de vraag of, en in hoeverre, christenen in Zuid-Amerika, Azië en Afrika ook zullen beginnen over deze fundamenteel belangrijke theologische kwesties na te denken en ze aan te pakken.”