We streven ernaar om op een niet polemische, niet politieke, maar op een werkelijk christelijke wijze (in de beste zin van het woord, dus met grote aandacht voor de humaniteit, naastenliefde, barmhartigheid en gerechtigheid), het thema Israël en de Kerk theologisch aan de orde te stellen. Dus met het dubbele liefdesgebod als uitgangspunt en leidraad, waarin voor een florerend vijanddenken geen ruimte is omdat Jezus zelfs vijanden in het liefdesgebod insluit. (Markus 12:28-34 en Mattheüs 5:44)
Dit met erkenning van het christelijk falen ten opzichte van het Joodse volk in het verleden, en het erkennen van de schuld van de kerk in deze. En in het vaste voornemen om als christenen onze verantwoordelijkheid te nemen om dit falen van de christenheid, waar maar mogelijk, alsnog goed te maken. Onbetwistbaar uitgangspunt is het onderschrijven van Gods eeuwige en onvoorwaardelijke verbond met het volk Israël en het verwerpen van het vervangingsdenken als zijnde niet naar de Schrift (Gen. 17:6-8; Rom. 11:1, 28-29).
We willen nadrukkelijk zowel het Joodse volk als de Kerk tot zegen zijn. Beide zijn van Godswege op voor ons ondoorgrondelijke wijze onverbrekelijk met elkaar verbonden om elkaar tot zegen te zijn. Hierin is geen plaats voor vijanddenken of uitsluiten van groepen mensen. Gods genade gaat in potentie uit naar alle mensen. Tegelijk spreekt Paulus over “eerst voor de Jood en ook voor de Griek”.
Daarom willen we op irenische wijze de indringende vragen aan de Kerk aan de orde blijven stellen die betrekking hebben op haar verantwoordelijkheid ten opzichte van het Joodse volk. We hebben de overtuiging dat dat gepaard moet gaan met grondige theologische onderbouwing.