Themadag zaterdag 11 november 2017

LAAT DE LIEFDE WINNEN – ‘De noodzaak van een nieuwe reformatie’

Op zaterdag 11 november 2017 hopen wij onze derde themadag te houden. Een verdere toelichting kunt u lezen in het bericht: Toelichting op het thema – Laat de liefde winnen. Op deze pagina vindt u het programma van deze dag. Wij zijn erg enthousiast over de inhoud van het programma en vanzelfsprekend verwelkomen u graag op 11 november!

Download, print en verspreid onze Themadag-poster >

Het programma

09:45	Ontvangst met koffie
10:15	Opening en welkom
10:30	Inleidende lezing: “De centrale plaats van het liefdesgebod bij Jezus en Paulus en de marginale rol ervan in de theologische traditie” door Jeroen Bol
11:15	Pauze
11:30	Lezing: “Zonder de liefde wordt het niets; Jood en niet-Jood in de Efezebrief” door Renė Maathuis, PKN predikant te Werkendam en bestuurslid van de Jules Isaac Stichting
12:15	Mededelingen
12:25	Lunchpauze met soep en broodjes
13:30	Lezing: “De plaats van het dubbele liefdesgebod in het jodendom ten tijde van Jezus en wat Jezus zelf hierover leerde” door professor dr. Dineke Houtman, bijzonder hoogleraar Judaïca, met bijzondere aandacht voor de verhouding van jodendom en christendom, verbonden aan de Protestantse Theologische Universiteit te Amsterdam
14:15	Koffie & thee halen
14:25	In gesprek met dr. Dineke Houtman, Ds. Rene Maathuis en Jeroen Bol, gelegenheid tot het stellen van vragen
15:20	Tijd van gezamenlijke voorbede voor Israël en de Kerk
15:50	Afsluiting themadag
16:00	Einde themadag

Kosten en opgave

Kosten voor deelname aan de themadag bedragen € 25,00 per persoon en voor studenten geldt het gereduceerd tarief van € 12,50. Dit is inclusief koffie, thee plus een lunch met soep en broodjes. Uw aanmelding is definitief na ontvangst van betaling.

Locatie

De themadag wordt gehouden in de Poortkerk, Poortjesgoed 1 te Veenendaal. Bij de kerk is ruimschoots gelegenheid tot parkeren.
Voor wie met de trein reist: uitstappen op station Veenendaal Centrum. U kunt dan kiezen tussen lopen naar de Poortkerk, dat kost u ongeveer tien minuten. Of u neemt bus 85 richting station Ede Wageningen en stapt uit bij bushalte Politiebureau. Daarna is het dan nog drie minuten lopen naar de Poortkerk.

Een routebeschrijving vindt u op www.poortkerk.nl.

Overige informatie

Er zal een boekentafel aanwezig zijn.

Aanmelden themadag

Over de noodzaak van een nieuwe reformatie

Door: Jeroen Bol

In twee eerdere artikelen (september 2016 en maart 2017) stond ik stil bij het vraagstuk van de blindheid van een groot deel van de kerk voor de blijvende positie van Israël als verbondsvolk van God. Hoe heeft die kunnen ontstaan, en vooral: hoe kan het dat die blindheid ruim 1800 jaar nagenoeg algemeen is geweest? Hoewel die blindheid sinds de Holocaust en het ontstaan van de staat Israël zeker is afgenomen, kunnen we helaas nog niet zeggen dat heel de christenheid het intussen wel scherp ziet. Zoals al vaak opgemerkt, 1900 jaar vervangingsdenken laat zich niet in een of twee generaties genezen. Daar gaat echt meer tijd overheen. Mijn artikel in het maartnummer van Israël en de Kerk droeg de titel ‘Bekering tot de God van Israël’. Vanuit de redactie kreeg ik de vraag om in een derde artikel in te gaan op de vraag wat zou kunnen bijdragen aan die bekering van christenen. Voor ik van wal steek toch even een beknopte omschrijving van wat ik dan wel versta onder ‘bekering tot de God van Israël’. Ik versta daaronder erkenning van het feit dat de God die wij als christenen belijden tevens de God van Israël en het hedendaagse Jodendom is.

Dat de verbonden die God met de aartsvaders Abraham, Isaac en Jakob en met David sloot alle nog volledig van kracht zijn voor het Joodse volk van nu. En dat geen van de beloften aan Israël, die in deze verbonden vervat zijn, ooit is herroepen (Rom. 9:4-5 en Rom. 11:28-29). Met andere woorden: bekering tot de God van Israël is synoniem met radicaal afstand doen van iedere gedachte dat de kerk de plaats van Israël heeft ingenomen. Het Joodse volk heeft ook na Christus zijn status als volk van God behouden, naast de kerk. Bekering tot de God van Israël gaat tevens gepaard met erkenning van het lijden dat de Joden eeuwenlang door christenen is aangedaan. Erkenning ook dat dit zonde geweest is. Zonde tegen de Joodse medemens en zonde tegen de God van Israël.

Lees meer

Bekering tot de God van Israël

Door: Jeroen Bol

“De bekering die de kerk nodig heeft zal haar gegeven moeten worden van Godswege. Alleen God kan de bedekking en de verharding wegnemen.” Dit waren zo’n beetje de laatste woorden in mijn artikel ‘Geen plaats voor hoogmoed’ dat afgelopen jaar verscheen in het septembernummer van dit tijdschrift. Ik had verwacht dat het artikel wel voor enige discussie zou gaan zorgen. Afgezien van een aantal instemmende reacties bleef het echter verder stil. Dat heeft me toch wel enigszins verbaasd. Want het is nogal wat wat ik daar beweerde, dat het niet-Joodse deel van de christelijke kerk vanaf het begin van de tweede eeuw onder een oordeel van God zou zijn gevallen vanwege hoogmoed ten opzichte van de Joden. Dat oordeel bestond uit een gedeeltelijke verharding van de kerk van Godswege, zo concludeerde ik op basis van een bij mijn weten nog niet eerder gedane exegese van Romeinen 11:21 en 22. Een verharding die maakte dat de kerk niet langer bij machte was om Gods openbaring ten aanzien van Israël te verstaan. Volgens de exegese die ik in dat artikel voorstel is de kerk vanwege hoogmoed ten opzichte van de Joden door God nagenoeg blind gemaakt voor de verbondstatus van Israël. Het is dus niet in de eerste plaats onwil die maakte dat de kerk eeuwenlang geen oog heeft gehad voor de status die Israël bij God heeft, het is veeleer onvermogen. En dan wel een door God bewerkt onvermogen. Voor de onderbouwing van mijn exegese verwijs ik naar het artikel dat intussen ook te vinden is op de website van de Jules Isaac Stichting. De reacties die ik wél heb gekregen waren onverdeeld positief, vaak zelfs uitgesproken lovend. Onder degenen die reageerden waren ook verschillende theologen van naam. Geen van hen had substantiële kritiek op het artikel, noch op de gedane exegese, noch op de door mij getrokken conclusies. Dit was meer dan ik had durven hopen. Dat de door mij voorgestelde exegese ook bij theologen niet onder vuur kwam te liggen was voor mij belangrijk. Het heeft me gesterkt in de overtuiging waarschijnlijk op het juiste exegetische spoor te zitten. En het heeft me bemoedigd om de gekozen denklijnen verder door te trekken. In dit vervolgartikel doe ik enkele kleine stappen daartoe, met de bedoeling dat er later meer volgt, van mijn hand en hopelijk ook door anderen. Want dat zou betekenen dat het verhaal breder gaat landen. Dat ik dat gezien het grote belang van de zaak wenselijk acht moge duidelijk zijn.

Lees meer